ก็ความรักไม่ใช่ความลับ 💋💋 [BeeCris]

   เชื่อว่าทุกๆคนตื่นเช้ามาต้องมองหน้าใคร

แล้วถึงจะมีความสุข ฉันเองก็เป็นหนึ่งในนั้น

   'ที่ชอบมองหน้าเขาแล้วมีความสุข'

    "พี่ป้อง"เสียงเรียกเล็กๆเรียกเขาตรงอยู่

ที่กำแพงบ้านที่ติดกัน"ว่าไงครับ น้องคริส"

   

   "คุณแม่ให้เอาขนมมาฝากค่ะ"ร่างเล็กยิ้ม

 

  "ขอบคุณน่ะตัวเล็ก"ณวัตร มักจะชอบเรียก

เขาเมื่อเขาชอบเอาขนมมาฝากทุกวัน

ตักเล็กของเขามักจะเอาขนม ทองหยอด มา

ฝากทุกวันไงล่ะ 

   "น้องคริสชอบพี่ป้องน่ะค่ะ"คนตัวเล็กบอก

ตามความรู้สึกถึงเขาจะอายุแค่ห้าขวบก็เถอะ

    "พี่ก็ชอบน้องคริสน่ะครับ"ณวัตรก็ได้ยินคำ

นี้จากเธอทุกเช้าที่เอามา จนไม่ได้คิดว่าน้อง

ของเขาจะไม่ได้คิดกับเขาแค่พี่ชาย

     "เออคือว่า...."เธอพูดตะกุกตะกัก ใช่วันนี้

วันนี้แหละที่เธอจะสารภาพรักกับเขา!

     "ครับ?"ณวัตรเหมือนได้ยินว่าเธอจะพูด

อะไรกับตัวเอง"คือคริส....คริส ชะ ชอบ"

ร่างเล็กกำลังจะยกดอกกุหลาบสีแดงที่เข้า

จะมอบให้เธอ 

       "ป้องค่ะ"ผู้หญิงเสียงแหลมเรียกหาพี่

เธอ"รอนานไหมค่ะ"ร่างนั้นยิ้มมาให้ก่อนจะ

มาควงแขนอีกคน

        "ไม่หรอกครับ ป้องเพิ่งมา"พี่ป้องยิ้ม

หน้าแดงๆยิ้มกว่าที่เขายิ้มให้ฉันอีก......

 

      "พี่ป้องนี่.....เออ"ร่างเล็กทำหน้าเศร้าก็

พอจะมองออกบ้างว่าเขาเป็นอะไรกับพี่เธอ

"ออ นี่พี่มิ้นท์แฟนพี่เองน่ะ"ณวัตรว่าอย่าง

เขินๆก็เขากับเธอคบกันไดเกือบจะปีแล้ว

                "แฟน"  ปึกกกกกกก!!!!

เหมือนมีมีดมาปักหัวใจ เชาไม่เคยบอกเธอ

เลยว่าเขามีแฟนแล้ว"ฮึกกก"เสียงน้ำลาย

กลืนลงคอ"งั้นน้องคริสขอตัวก่อนน่ะค่ะ"

  "อ้าวน้องคริส ไม่มานั่งเล่นในบ้านก่อน

เหรอค่ะ"ณวัตรถามเพราะทุกครั้งก่อนเธอ

จะมาเล่นในบ้านเขาเสมอ"ไม่เป็นไรค่ะ"

         'งั้นบายๆน่ะครับน้องคริส'

ใช่เขาบอกลาเธอทางอ้อมมันเป็นวันสุด

ท้ายที่เขาจะไปจากเธอเด็กตัวเล็กที่อยู่

ข้างบ้านเขามาตลอด ใช่ไปพร้อมกับแฟน

ตัวเองนี่แหละเสียงสุดท้ายที่เขาได้ยิน

"งั้นเราเข้าไปกินขนมในบ้านกันน่ะครับมิ้นท์"

เขายิ้มให้อีกคน"ค่ะ"เสียงนั้นตอบอัตโนมัติ

กับอีกคนและเดินเข้าไปในบ้าน

   "อึก ฮือ ทำไมพี่เขาไม่บอกฉันเลยแล้วมา

ทำให้ฉันรักไปแล้วหมดทั้งใจเนี่ยน่ะ"

เขาเงยหน้ามามองดอกกุหลาบที่เธอจะให้

กับคนที่เธอรัก พึ่บบบบ เธอขว้างอย่างไม่

ใยดี  

       'ฉันเกลียดดอกกุหลาบสีแดง!!!'

  "แงงงงงงง!!!"เธอร้องไห้ออกมาเสียงดัง

ตามประสาเด็กน้อย

  "ว๊ากกกกกก!!!"เสียงดังมาจากบ้านข้างๆ

ใช่บ้านที่ทำให้เธออกหักน่ะแหละ ตึกกกก

เสียงวิ่งออกมาจากห้องทดลอง "แค่กๆ โอ๊ย"

เขาสำลักในควันการทดลองของตัวเอง

"โอ๊ย!!พลาดอีกแล้ว"เธอพูดกับตัวเองก่อน

จะไอใส่ผ้าปิดปากอีกครั้ง"อุตสาห์ทำตั้งนาน"

ร่างนั้นมองดูผลงานระเบิดของตัวเองอีกครั้ง

         "โธ่เว้ย! ว่าจะทำตู้กดน้ำอัดลมฟรี"

  

     "ทำอะไรอีกน้องบี!!"ณวัตรตะโกนมาจาก

ในบ้านเมื่อได้ยินเสียงระเบิด

     "พลาดอีกแล้วพี่ป้อง!"เธอตะโกนบอกพี่

ตัวเอง"อีกแล้วเหรอ555"ใช่นี่ไม่ใช่ครั้งแรก

ที่เขาทำพลาดเกือบสิบได้แล้วมั้งเนี่ย

"เซ็งอ่ะ"น้ำทิพย์บ่นกับสิ่งของที่เขาทำพัง

 ก่อนจะหันไปเห็นเด็กน้อยที่นั่งก้มร้องไห้

"เดียวน้องมาน่ะพี่ป้อง"น้ำทิพย์กำลังเดินไป

ที่กำแพงตรงข้างบ้านเธอ

   "อย่าไปไหนไกลล่ะเดียวเราต้องไปแล้ว"

 ณวัตรบอกน้องตัวเองที่กำลังปีนไปอีกบ้าน

 

       "จ๊ะ เดียวน้องมา"

"ฮึบ"เธอค่อยๆปีนไปที่กำแพงข้างบ้านเธอ

            "เฮ้ย!!!"

      โครม!!!!!!!!!

"อ๊ะ"ศิรินค่อยๆหันมามองเห็นว่าร่างนั้นค่อยๆ

ลุกจากการตกที่สูงและกำลังเดินเข้ามาหาเธอ

   "ทำไมมานั่งนี่ล่ะค่ะ"น้ำทิพย์เดินเข้ามาหา

เด็กขี้แยที่นั่งร้องไห้ขี้มูกโป่ง จนคนที่นั่งมอง

เขากำลังถามเขาในใจว่าทำไมพี่คนนี้ถึงใส่

ผ้าปิดปากนั้นแหละทำให้เธอไม่เห็นหน้า

   "เออ คริสอกหักอ่ะค่ะ"ร่างบางบอกไปตาม

ประสาเด็ก ร่างสูงก็พอเข้าใจว่าทำไมเธอก็จะ

เห็นเด็กคนนี้มาบ้านเธอและมองพี่เธอบ่อยๆ

     "เป็นเด็กตัวแค่นี้รู้จักคำนี้แล้วเหรอ?"

น้ำทิพย์ค่อยๆนั่งลงและลูบหัวเธอเบาๆ

     "ไม่ร้องน่ะค่ะ อะพี่ให้"ร่างสูงยืนอมยิ้มให้

เขาร่างบางยิ้มอย่างมีความสุขและรีบคว้ามา

แกะกินเวลาที่เธอเครียดไม่มีความสุขอมยิ้ม

เนี่ยแหละที่ทำให้เธอดีขึ้น

      "ไม่ร้องแล้วน่ะค่ะ"ร่างสูงกำลังจะเดินออก

ไปเพราะเขาสายแล้วต้องรีบไป ใช่เธอจะไป

ต่างประเทศกับพี่เธอ "เดียวค่ะ" ร่างบางมอง

เขาด้วยความงง ว่าทำไมต้องใส่ผ้าปิดปาก

     

        " คิก คิด ฮ่า ฮ่า"เธอมองหน้าเขาที่เป็น

สีดำ"หน้าไปเลอะอะไรมาค่ะ"ร่างเล็กถามและ

ยื่นผ้าเช็ดหน้าสีชมพูให้"อ่ะ น้องให้ เช็ดซะซิ"

"ขอบคุณน่ะตัวเล็ก"พึ่บแต่อีกคนกลับเอาไป

ไว้ที่ตัวเอง"น้องเช็ดให้ดีกว่า"ร่างเล็กค่อยๆ

เช็ดบริเวณหน้าผากให้เขา

       "ชื่อพี่ล่ะค่ะ"ร่างเล็กถามเธอเขาไม่เคย

เห็นเธอมาก่อนเลย"พี่ชื่อ...."ร่างสูงยังไม่ทันได้

ยอกชื่อกลับมีเสียง

         ปิ๊นนนนนนนนนนนนนน!

 ใช่แตรรถมันเป็นสัญณานบอกว่าครอบครัว

จะออกรถแล้ว"พี่ไปก่อนน่ะค่ะแล้วเจอกัน"ร่างสูง

กำลังจะวิ่งไปที่กำแพง"เดียวสิค่ะพี่!"ร่างเล็กจับ

เขาไว้อีกรอบ"อ่ะ น้องให้น่ะ"ร่างเล็กยื่นให้เขา

"ขอบคุณน่ะ แล้วเจอกัน"จุ๊บ ร่างสูงหอมแก้มเธอ

ก่อนจะรีบวิ่งไปคนตัวเล็กรีบวิ่งตามไปหาและ

ยื้อตัวดูและพบว่าพี่คนที่ทำให้เธอหายเศร้า

โบกมือลาบายๆเธอก่อนจะขึ้นรถ ใช่มันเป็น

เครื่องหมายว่าเขาจะไปและกว่าจะกลับมาก็อีก

นาน

  

       "สงสัยคงติดธุระมั้งเดียวก็กลับ"

ร่างเล็กโบกมือบายๆเขาตามที่เธอคิดและเข้าใจ

Talk:ฝากเรื่องนี้ไว้ด้วยน่ะเรื่องใหม่^^